Νέα

Μεγάλα ονόματα του εγχώριου αλλά και του παγκόσμιου καλλιτεχνικού χώρου πλέκουν έναν τεράστιο ιστό γύρω από ένα όνομα. Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Aphrodite’s Child των Βαγγέλη Παπαθανασίου, Λουκά Σιδερά και Ντέμη Ρούσσου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος & οι Απροσάρμοστοι, οι Socrates, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, τα ελληνικά συγκροτήματα των ‘60ς Storks, Artomics, Sharks, ο εκλιπών εδώ και λίγο καιρό μεγάλος Jazz κιθαρίστας Τζόνι Λαμπίτσι, ο Πλάτωνας Ανδριτσάκης, ο Δημήτρης Κατακουζηνός, ο Τζίμης Νταής, ο Λάκης Βλαβιανός, ο Χάρης Χαλκίτης, ο Αργύρης ‘Silver’ Κουλούρης, το Pop Icon της Γαλλίας στα ‘60ς-‘70ς Claude Francois, η Francesca Bellenis αλλά και ο Ιταλός τραγουδιστής-το τεράστιο είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς- Riccardo Cocciante. Το «πώς» και το «γιατί» θα το διαβάσετε παρακάτω.

Ποιο είναι αυτό το όνομα γύρω από το οποίο πλέκουν όλοι οι παραπάνω καλλιτέχνες τον ιστό που λέγαμε πριν;

Ο Δημήτρης Ταμπόσης.

Ίσως οι περισσότεροι με το δίκιο σας θα ρωτήσετε «ποιος είναι αυτός;»

Το πιο εύκολο θα ήταν να σας έλεγα πως και να μην ξέρετε αυτό το όνομα, σίγουρα οι περισσότεροι τον έχετε ακούσει σε ορισμένα τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου στα οποία στα τέλη των ‘60ς δάνεισε τη φωνή του, όπως τα ‘Sunshine for Your Dreams’, ‘Search For Love’, ‘Come On Baby’.

Αυτό όμως δεν είναι ούτε το 1/100 από αυτά που έκανε στη μουσική του σταδιοδρομία ο λαμπρός αυτός καλλιτέχνης, ο λευκός τραγουδιστής με τη ‘μαύρη’ φωνή όπως τον αποκαλούσαν εκείνα τα χρόνια.

Μια σταδιοδρομία στην οποία η θεά Τύχη έπαιξε παιχνίδια, άλλοτε καλά και άλλοτε άσχημα.

Ο Δημήτρης Ταμπόσης κατά κύριο λόγο δραστηριοποιήθηκε στο εξωτερικό, κυρίως στη Γαλλία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Στα τέλη των ‘60ς όταν οι Έλληνες προσπαθούσαν δειλά δειλά να ‘αγγίξουν’ τον δυτικό τρόπο ζωής μέσα από τη καθημερινότητά τους αλλά και μέσα από τη μουσική τους, με την αγγλική γλώσσα να δυσκολεύει συνθέτες και στιχουργούς, ο Ταμπόσης ήταν ήδη ένα δυνατό χαρτί στην ευρωπαϊκή μουσική βιομηχανία μπαίνοντας πολλές φορές στο top 10 αρκετών χωρών με τα τραγούδια του.

Επίσης δοκίμασε τη τύχη του στην Αμερική προσπαθώντας να αποκτήσει ένα δυνατό συμβόλαιο με κάποια αμερικάνικη εταιρία δίσκων, σε μια Αμερική που τον αγκάλιασε κάτι το οποίο τον έκανε να μείνει εκεί για πάνω απο 15 χρόνια.

Ο Δημήτρης Ταμπόσης βρίσκεται στο Πάνθεον των Ελλήνων καλλιτεχνών οι οποίοι διέπρεψαν στο εξωτερικό και μέσω αυτής της συνέντευξης ελπίζουμε οι νεότεροι να γνωρίσουν αυτόν και τα τραγούδια του, και οι παλαιότεροι οι ίσως πιο ψαγμένοι με τον καλλιτέχνη Ταμπόση να λύσουν πολλές από τις απορίες που είχαν και έχουν όλα αυτά τα χρόνια αφού οι πληροφορίες για αυτόν, τη ζωή του και τη καριέρα του ήταν μέχρι τώρα λιγοστές.

Εκτός όλων των άλλων ο Δημήτρης Ταμπόσης έχει κάνει τη μουσική επένδυση στη τηλεόραση για τα: "Μαγική Νύχτα" του Δημήτρη Παναγιωτάτου, "Φυλή των ανθρώπων" του Τάκη Κατσέλη, καθώς και διαφημιστικά, jingles όπως τα 'Ζήτα' του Σταμάτη Σπανουδάκη, το Southern Comfort και 101 έπιπλα του Γιαννή Πιλιούρη, και το 'Lagostina'.

Επίσης συνέθεσε τη μουσική επένδυση για το θέατρο στα: "Ίντα", "Φαίδρα" της Δέσποινας Τομαζάνη καθώς και το ‘Κύριε Τάδε’ για παράσταση του Φώτη Μεταξόπουλου στο Δελφινάριο.

Το Rock Overdose και ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχαν τη μεγάλη χαρά και τιμή να βρεθούν με τον καλλιτέχνη στο σπίτι του, έχοντας την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα άνθρωπο κατασταλαγμένο, μακριά από ροκσταριλίκια, ο οποίος είχε να διηγηθεί πολλά και ενδιαφέροντα για τα πάνω από 50 χρόνια μουσικής του καριέρας.

Μια ζωή σαν παραμύθι; Θα μπορούσατε να το πείτε και έτσι.

 

Rock Overdose: Γεια σου Δημήτρη, και καλωσόρισες στο Rock Overdose.

Δημήτρης Ταμπόσης: Γεια σου Παύλο, καλώς σε βρήκα.

 

Rock Overdose: Πες μου λίγα λόγια για εσένα. Πότε και πού γεννήθηκες;

Δημήτρης Ταμπόσης: Γεννήθηκα στη Βουδαπέστη στις 20 Αυγούστου του ’49, σε μια εκπληκτική πόλη και ειλικρινά στεναχωρήθηκα που έφυγα από εκεί.

Παύλος Γιαννακόπουλος (Rock Overdose)-Δημήτρης Ταμπόσης

Rock Overdose: Πότε ανακάλυψες τη μουσική και τι σε έκανε να ασχοληθείς σοβαρά με αυτή;

Δημήτρης Ταμπόσης: Αα… αυτή είναι μια καίρια ερώτηση και αυτό που θα σου πω τώρα είναι ένα μάλλον αξιοπερίεργο συμβάν.

Δεν ανακάλυψα εγώ τη μουσική. Μάλλον αυτή με ανακάλυψε. Ήμουν 12-13 ετών και θυμάμαι δούλευα στο μαγαζί της μητέρας μου (είχε ένα ζαχαροπλαστείο) και πέρασε από εκεί ένας γείτονας φίλος, που κρατούσε μια θήκη, και τον ρώτησα «Τι είναι αυτό που κρατάς;» και μου είπε «Μια κιθάρα». «Κιθάρα τι; Για δείξε μου», του είπα. Δεν ήξερα, δεν είχα ξαναδεί κιθάρα από κοντά, και άνοιξε τη θήκη και μου την έδειξε. Μου έπαιξε κιόλας. Αυτός ο γείτονας είναι γνωστός, είναι ο Πλάτωνας ο Ανδριτσάκης (σημείωση συντάκτη: Ο Πλάτωνας Ανδριτσάκης έχει γράψει μουσική για θέατρο, μπαλέτο, κινηματογράφο και τηλεόραση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει σε όλον τον κόσμο).

Εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω τι με έπιασε και είπα «Προφανώς αυτό πρέπει να κάνω στη ζωή μου!».

Ο πατέρας μου ήταν τοπογράφος μηχανικός και επειδή μου άρεσε που δούλευε έξω στη φύση, ήθελα και εγώ να κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά μόλις ήρθα σε επαφή με τη κιθάρα κάτι μέσα μου μου είπε «Αυτό είναι».

Εν τω μεταξύ εγώ τραγουδούσα, μου άρεσε πολύ να τραγουδάω, αλλά δεν είχα καμία σχέση με τη μουσική, μόνο ηχητικά.

Έτσι λοιπόν ρώτησα τον Πλάτωνα: «Μήπως θα μπορούσες να μου δείξεις λίγο;» και μου είπε «Εντάξει αλλά όχι τώρα. Θα πάμε εκδρομή με τους προσκόπους στην Κέρκυρα». Για να μη μακρηγορώ πήγα και γράφτηκα στους προσκόπους για να πάω και εγώ στη Κέρκυρα μαζί του. Αν είναι δυνατόν! (γέλια)

Ε… μετά γίναμε φίλοι και μου έδειξε κάποια πράγματα (έπαιζε κλασική κιθάρα) αλλά εγώ ήθελα να έχω άμεση επαφή με την κιθάρα αλλά και με το τραγούδι, και μετά από την υπόσχεση μου στον πατέρα μου πως δεν θα σταματήσω το γυμνάσιο, τον έπεισα και μου αγόρασε μια κιθάρα. Η κιθάρα αυτή φυσικά ήταν φθηνή και όπως ξέρουν οι νέοι που ξεκινούν να παίζουν, μου είχε φάει τα δάχτυλα και μου είχε κάνει ‘ραγάδες’ πράγμα που το κατάλαβα αργότερα που πονούσα και είχα κάνει κάλους.

Έτσι, λοιπόν, άρχισα να παίζω και να μαθαίνω τα λίγα ακόρντα που μου είχε δείξει ο Πλάτωνας.

 

Υπάρχει μια καταπληκτική ιστορία στη συνέχεια:

Η οικογένεια μου ήταν πολύ φίλοι με την οικογένεια του Τζόνι Λαμπίτσι. (σ.σ.: Ο Ούγγρος Janos Lambizi ή Τζόνι Λαμπίτσι όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες μουσικοί, υπήρξε ένας από τους πιο περιζήτητους μουσικούς που δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα από τα μέσα του ’60 και πήρε μαζί του ο Διονύσης Σαββόπουλος όταν στράφηκε στο ροκ, ηχογραφώντας με τα Μπουρμπούλια τον “Μπάλλο” το 1971. Συμμετείχε σε πολλές μπάντες κατά καιρούς, μια από τις οποίες ήταν οι Εξαδάκτυλος. O Τζόνι Λαμπίτσι εκτός όλων των άλλων ήταν ο άνθρωπος που πήγε τον ντράμερ Γιώργο Τρανταλίδη στους Socrates Drank The Conium προτείνοντάς τον στους Αντώνη Τουρκογιώργη και Γιάννη Σπάθα ως αντικαταστάτη του Ηλία Μπουκουβάλα. Το μεγάλο ταλέντο του Λαμπίτσι μνημονεύει μια ζωή ο Τρανταλίδης που ξέρει πολύ καλά τα μυστικά της τζαζ. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 χρονών).

Οι Έλληνες κιθαρίστες Τζαζ θα πρέπει να τον γνωρίζουν –ιδιαίτερα ο Λάκης ο Ζώης (σ.σ.: Ο Λάκης Ζώης είναι ένας διεθνούς φήμης Τζαζ κιθαρίστας).

Ο Τζόνι ερχόταν πολύ συχνά στο σπίτι μας και εγώ του έδειξα τα 4-5 ακόρντα που ήξερα. Έφυγε για την Ουγγαρία και γύρισε μετά από 5-6 μήνες έχοντας γίνει ένας ολοκληρωμένος κιθαρίστας!

Για να σου συνεχίσω λοιπόν στο πώς έγινα τραγουδιστής: όταν γύρισε ο Τζόνι θέλαμε πάρα πολύ να κάνουμε ένα ντουέτο, να παίζει αυτός στην κιθάρα τα solos και εγώ τα ακόρντα, θα λέγαμε και μερικά τραγούδια, εγώ θα ήμουν ο τραγουδιστής. Αυτό ήταν για εμένα ευτυχία.

Κάναμε πρόβες σε τραγούδια που ακούγαμε στο ράδιο - ο Τζόνι είχε ένα εκπληκτικό αυτί. Καθόμασταν και ακούγαμε ένα τραγούδι, και εάν το ξέραμε ηχητικά μέχρι αυτό να τελειώσει είχε βγάλει τα ακόρντα, εγώ τα λόγια δεξιά-αριστερά και πηγαίναμε και παίζαμε αυτά τα τραγούδια σε κάτι γιαπιά με κάτι κεριά μέσα στη νύχτα γιατί εκεί είχε φοβερή ηχητική (γέλια).

Ε… μετά συνεχίσαμε, παίζαμε που και που και καταλήξαμε στο να θέλουμε να κάνουμε ένα γκρουπ, αλλά δεν γνωρίζαμε κόσμο…

Πηγαίναμε σε διάφορα υπόγεια, παίζαμε με διάφορους μουσικούς, και κάποια στιγμή ένα γκρουπ από τη Φιλοθέη που είχε ακούσει τον Τζόνι, του είπε «έλα μαζί μας γιατί είσαι καταπληκτικός, και έχουμε και δουλειά σαν μπάντα», και αυτός τους είπε «οκ, αλλά εάν δεν έρθει ο Δημήτρης δεν έρχομαι ούτε εγώ», οπότε αυτοί δέχτηκαν να μπω και εγώ στο σχήμα.

Έτσι, ξεκινήσαμε και πηγαίναμε από τους Αμπελόκηπους στη Φιλοθέη με τα πόδια για να κάνουμε πρόβες, γιατί είχε συμφωνηθεί να πληρωθούμε για να κάνουμε εμφανίσεις σε ένα club στην οδό Χέυδεν στη πλατεία Βικτωρίας.

Το club λεγόταν FUJI YAMA.

Όντως ξεκινήσαμε τις πρόβες, η μπάντα έπαιζε, ο Τζόνι έπαιζε, εγώ έπαιζα τα ακόρντα μου αλλά είτε ήμουν είτε δεν ήμουν εκεί το ίδιο ήταν για αυτούς. Αυτοί ήθελαν τον Τζόνι.

Μια μέρα αρρώστησε ο τραγουδιστής τους - φυσικά εγώ τα τραγούδια του ρεπερτορίου της μπάντας τα ήξερα όλα, Beatles, Animals, τέτοια - και εκείνη τη μέρα πριν πάμε να δουλέψουμε στο Fuji Yama - θα παίζαμε σε ένα χορό - και τα μέλη της μπάντας με ρώτησαν εάν τραγουδάω καθόλου και εάν ήξερα τα τραγούδια, και εγώ τους είπα «μα φυσικά τραγουδάω και ξέρω και όλους τους στίχους». Με άκουσαν και είπαν «Εντάξει.. αυτό είναι !!!» .

Έτσι δημιουργήθηκαν οι Sharks. Θα ήθελα να πω ότι στο Fuji Yama τραγουδούσε και ο Σαμ (Σπύρος Σερεμέτης).

SHARKS

Τελικά στους Sharks βασικά μέλη μείναμε ο Τζόνι κι εγώ. Κατά καιρούς έφευγαν κάποια μέλη και έρχονταν κάποια άλλα. Στο τέλος δεν ήξερα και εγώ πόσοι είχαν παίξει μαζί μας.

Εκείνη την εποχή γίνονταν κάποια ‘πρωινά’ στο REX με τον Καραμανέα, κάτι μουσικοί διαγωνισμοί, και λάβαμε και εμείς μέρος. Πήγαμε και κερδίσαμε δυο ή τρεις φορές, με δανεικά όργανα, δανεικά ρούχα… τα πάντα (γέλια).

Αυτή ήταν η αρχή για εμένα.

 

Rock Overdose: Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου και κατά πόσο αυτές επηρέασαν τη σύνθεση των τραγουδιών σου αλλά και την ερμηνεία σου;

Δημήτρης Ταμπόσης: Καταρχάς είναι οι Beatles. Δεν διανοείτο μουσικός της ηλικίας μου να μην είχε επηρεαστεί από την μουσική των Beatles. Μας έμαθαν νέες αρμονίες και να παίζουμε άλλες σειρές ακόρντων. Τότε τα μοντέρνα τραγούδια ήταν απλά. Τα περισσότερα ήταν δωδεκάμετρα, κάτι μπαλάντες του Elvis Presley… τέλος πάντων η γκάμα ήταν πολλή συμπυκνωμένη, πολλά τραγούδια είχαν τα ίδια ακόρντα σε άλλους τόνους. Υπήρχαν επίσης πολλά instrumental με απλές μελωδίες.

Οι Beatles μαζί με εμάς μάθαιναν και αυτοί. Είχαν δε εκπληκτικό ταλέντο. Μας έμαθαν πώς να φτιάχνουμε ένα τραγούδι, κακά τα ψέματα. Και τώρα αν θέλει να σπουδάσει ένας τραγουδοποιός την δομή ενός τραγουδιού του συνιστώ να ακούσει Beatles.

Τώρα τραγουδιστικά… εγώ είχα μια φωνή συμπαθέστατη, σωστή- ήμουν πιτσιρικάς, δεν είχε ωριμάσει ακόμη η φωνή μου- τα φωνητικά ναι μεν μου άρεσαν, όμως ποτέ δεν είχα σκεφτεί να κάνω ένα γκρουπ με φωνητικά και τέτοια. Ήθελα να είμαι solo artist αλλά εν τέλει πέρασα και από διάφορα άλλα συγκροτήματα όπως οι Cinquetti (μετά από τους Sharks) που ήταν ο Λάκης ο Τζορντανέλλι, ο Αντώνης Τριανταφύλλου, ο Βασίλης Τατάρογλου, ο Μάνος Κορομηλάς, ο Αργύρης Κουλούρης (Silver) και ο Κώστας ο Παπαϊωάννου ο οποίος αργότερα έπαιξε και στους Poll.

CINQUETTI

Ως Cinquetti δουλεύαμε στο AUTOCLUB στην Κηφισιά, στην ΥΔΡΟΥΣΣΑ στην Ύδρα, στο QUEEN ANNE, στο ARIEL και σε διάφορα άλλα clubs. Με τον Τζόνι (Λαμπίτσι) είχαμε παραμείνει φίλοι. Εκείνος συνέχισε το δρόμο του ως τζαζίστας.

Η μουσική που μου άρεσε περισσότερο ήταν η Soul. Την καταλάβαινα. Όταν μάθαινα ένα τραγούδι της soul, ήταν σαν να το ήξερα, ήταν μέσα μου. Επίσης, ήταν πολύ εύκολο να το κοπιάρω - όλοι κοπιάραμε, δεν υπάρχει τραγουδιστής που να μη κοπιάρει έως ότου αποκτήσει το προσωπικό του ύφος, είναι σπουδή… Άκουγα Otis Redding, James Brown, Wilson Pickett, Aretha Franklin, Sam & Dave, Ray Charles, είχα μανία με αυτούς τους καλλιτέχνες και μάθαινα τα τραγούδια τους. Πολλά από αυτά τα παίζαμε με τους Cinquetti και είχαμε αρκετό σουξέ.

Κάποια στιγμή μου έκανε πρόταση για συνεργασία ο Ρήγας Σαριτζιώτης, ένας εκπληκτικός μουσικός που με βοήθησε να καταλάβω τί πάει να πει μουσική, μου έμαθε να παίζω πολύπλοκα ακόρντα, μου έβαζε τα δάχτυλα στη σωστή θέση, έμαθα να παίζω κιθάρα. Έτσι κατάλαβα και την ουσία της κιθάρας.

Τώρα το τραγούδι ήταν δική μου δουλειά. Καθόμουν νυχθημερόν και μελετούσα όλους τους προηγούμενους τραγουδιστές που σου ανέφερα.

Φυσικά ήμουν ακόμη πιτσιρικάς και έπρεπε να βρω έναν τρόπο να πάω κοντά τους, να είμαι κοντά τους, έβρισκα τρόπους να σονάρω (σ.σ να συμβαδίζω ακουστικά) σαν αυτούς, ναι μεν τη τεχνική την καταλάβαινα απόλυτα αλλά ήμουν ακόμη νέος.

STORKS

Όπως σου είπα και προηγουμένως, με είχε πάρει ο Ρήγας σε καταπληκτικές δουλειές στο ACROPOL στη Πατησίων και μετά στο SΤORΚ στον Άγιο Κοσμά, στο STORK στην Αθήνα, στην ΑΘΗΝΑΙΑ στην Βουκουρεστίου - ήταν οι καλύτερες δουλειές που υπήρχαν τότε - ήταν πολύ «comme il faut» (σ.σ καθωσπρέπει) που λέει και ο φίλος μου ο Λάκης (Παπαδόπουλος aka Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ) (γέλια). Ήταν tres chic, πολλή δουλειά, πολύς κόσμος, όλα στην εντέλεια, οι ενορχηστρώσεις που έκανε ο Ρήγας ήταν γραμμένες ανάλογα με τον αριθμό των μουσικών που συμμετείχαν.

Κατά καιρούς άλλαζαν οι μουσικοί αλλά ο Ρήγας, ο ντράμερ ο Μπισιώτης κι εγώ είχαμε μείνει ως Storks και ο Ρήγας διάλεγε μουσικούς ανάλογα με την πρόταση που είχαμε.

 

Rock Overdose: Δημήτρη εάν δεν ήσουν τραγουδιστής, τι άλλο θα μπορούσες να είσαι;

Δημήτρης Ταμπόσης: Θα ήθελα να ήμουν καλύτερος τραγουδιστής (γέλια).

 

Rock Overdose: Το μέλλον σου πώς το φανταζόσουν μικρός; Τελικά ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου;

Δημήτρης Ταμπόσης: Φυσικά ανταποκρίθηκε. Δεν το καταλάβαινα έτσι μικρός. Το θεωρούσα φυσιολογικό να πάει έτσι, διότι αυτό επεδίωκα. Ήθελα να γίνω σωστός τραγουδιστής, να παίξω με καλό γκρουπ, σε καλά μαγαζιά, όπως και έγινε. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που ήμουν πανευτυχής με αυτό που έκανα, και που μάθαινα επίσης. Είναι φοβερά σημαντικό να παίζεις σε ένα γκρουπ που έχει καταπληκτικούς μουσικούς, γιατί εγώ δεν είχα σπουδάσει ποτέ μουσική, απλώς είχα μάθει να παίζω κιθάρα. Μετά έμαθα να διαβάζω και ακόρντα που μου έμαθε ο Ρήγας. Το βασικό ήταν ότι δούλευα πάντα τη φωνή μου. Ήθελε πρώτα απ’ όλα να ικανοποιούμαι εγώ όταν την άκουγα.

Για να γυρίσω πίσω στην ερώτηση σου για το εάν το μέλλον μου ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, ναι ανταποκρίθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, με πολλή μελέτη και πολλή βοήθεια επίσης από φίλους έφτασα σε ένα σημείο να με ανέχομαι και πολλές φορές να νιώθω καμάρι για το πώς ερμηνεύω ένα τραγούδι.

 

Rock Overdose: Υπάρχει κάποιος Έλληνας ή ξένος καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του έστω και υποθετικά, αλλά αυτό ακόμη δεν έχει συμβεί;

Δημήτρης Ταμπόσης: Αφού μιλάμε υποθετικά… ναι, κιθαριστικά αυτός που θα μπορούσα να συνεργαστώ γιατί μου αρέσει η μουσική του, και την ξέρω τη μουσική του είναι ο Eric Clapton ή ο Santana, αλλά ο αγαπημένος μου κιθαρίστας είναι ο Jimi Hendrix. Τώρα το να συνεργαστεί κάποιος με τον Jimi Hendrix, εκτός του ό,τι είναι εκλιπών, δεν χωράει άλλος μαζί του!

Βέβαια όταν ήμουν στη Γαλλία συνεργάστηκα με καλλιτέχνες όπως ο Λουκάς Σιδεράς (σ.σ. Aphrodite’s Child), ο Ντέμης Ρούσσος (σ.σ. Aphrodite’s Child), ο Δημήτρης Κατακουζηνός (σ.σ Axis, Cinquetti, The Idols, We Five, Ypsilon), η Νάνα Μούσχουρη (σε μια τηλεοπτική εκπομπή). Με αυτούς τους κοντινούς μου θα μπορούσα να συνεργαστώ και ιδιαίτερα με τον Κατακουζηνό.

Έχω συνεργαστεί με τον Σταμάτη τον Σπανουδάκη γιατί ήμασταν και ακόμη είμαστε φίλοι πάρα πολλά χρόνια, μόνο που ο τρόπος που τραγουδάω με τον τρόπο που γράφει ο Σταμάτης τα τραγούδια του δεν συμβαδίζουν. Προσπαθήσαμε, κάναμε ένα album με τον Σταμάτη αλλά δεν ήταν αυτό που θέλαμε. Παραδόξως, γιατί με τον Σταμάτη ήμασταν συνέχεια μαζί. Παίζαμε τα τραγούδια του και τα ξαναπαίζαμε και ο Σταμάτης έγραφε, και τα ηχογραφούσαμε, αλλά δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Δεν ξέρω, μπορεί εάν κάναμε ένα δίσκο τώρα, να ήταν η σωστή ώρα, αλλά όπως σου είπα και πριν με αυτόν που θα μπορούσα άμεσα να συνεργαστώ είναι ο Δημήτρης ο Κατακουζηνός.

Ο Δημήτρης ο Κατακουζηνός για να μάθουν και κάποιοι που μπορεί να μην τον ξέρουν, είναι ένας πολύτιμος μουσικός που έχει παίξει σε πάρα πολλά γκρουπ, άρχισε με τους Granblers, τους Idols, πήγε στους We Five τότε με τον Ντέμη (Ρούσσο), μετά έκαναν τους Axis στη Γαλλία με τον Ντέμη Βισβίκη, μετά ήταν στο γκρουπ του Ντέμη Ρούσσου μαζί με τον Λάκη τον Βλαβιανό (σ.σ Juniors), και τον Silver.

Όπως σου είπα και πριν εάν ήταν κάποιος που θα μπορούσα να συνεργαστώ είναι αυτός. Από τη Γαλλία είχαμε αρχίσει να συνεργαζόμαστε, του άρεσαν τα τραγούδια μου, μου άρεσαν τα τραγούδια του, γράφαμε πολλά μαζί, πηγαίναμε πολύ συχνά στο studio στη Philips έτσι για τη πλάκα μας και γράφαμε. Έχουμε γράψει δεκάδες τραγούδια. Τώρα φυσικά έχουμε αλλάξει ύφος, γίναμε κάπως καλύτεροι και θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

 

Rock Overdose: Όπως ανέφερες προηγουμένως, το μουσικό σου ταξίδι ξεκίνησε το 1964 με το συγκρότημα Sharks. Ακολούθησε η συμμετοχή σου και σε κάποιες άλλες μπάντες όπως οι Cinquetti, οι Storks, οι Artomics. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;

Δημήτρης Ταμπόσης: Κάποια στιγμή δυστυχώς διαλύθηκαν οι Storks. Ζήτησα από τον ιδιοκτήτη του STORK CLUB, τον Gaspar, μήπως θα μπορούσα να δουλέψω στο μαγαζί του, ο οποίος και με δέχθηκε. Εκεί δούλευε ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Αλέξης Παπαδημητρίου και η μπάντα τους. Δούλεψα μαζί τους. Έτσι γίναμε φίλοι με τον Σπανουδάκη- μιλάμε για το ’68-’69- αλλά και με τον Παπαδημητρίου. Είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία αυτό το γκρουπ, ο Αλέξης ήταν ένας πολύ καλός τραγουδιστής, εγώ έλεγα τα δικά μου Soul τραγούδια. Ο Σταμάτης τραγουδούσε Kinks.

Ο Αλέξης είχε μια πρόταση για να δουλέψουμε στο Piper club- ήταν το παλιό χειμερινό Stork- πολύ class nightclub.

Το σχήμα θα ήταν ο Αλέξης, ο Σταμάτης κι εγώ και ψάχναμε μουσικούς. Ήρθαν μαζί μας ο Νίκος Παναγόπουλος, ο Τζίμης Νταής, ο Χριστόφορος Ρίμπας, ο Γιάννης Φαναριώτης, και ο Σπύρος Μπακατσέλος – οι πρώτοι Artomics. Δουλέψαμε στο PIPER (παλαιό STORK). Το καλοκαίρι πήγαμε στην ΑΘΗΝΑΙΑ στον Ιππόδρομο. Μαέστρος και πιανίστας ήταν ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Στο δεύτερο μέρος του show ήταν η αγαπημένη μου Μαρινέλλα και ο Γιάννης Πουλόπουλος.

Το χειμώνα είχαμε πάλι συμβόλαιο για το PIPER και ψάχναμε μουσικούς. Μας είπαν πως στη Θεσσαλονίκη υπήρχε ένα γκρουπ οι ΒΟΡΕΙΟΙ στους οποίους τραγουδούσε ο Γιώργος ο Πολυχρονιάδης. Πήγαμε τους ακούσαμε και τους κάναμε πρόταση να κάνουν γκρουπ μαζί μας. Έτσι πήγαμε στο PIPER ως Artomics πάλι.

ARTOMICS

Rock Overdose: Το 1968 ήρθε το συμβόλαιο σου με τη Columbia αλλά και η συνεργασία σου με τον Μίμη Πλέσσα δανείζοντας τη φωνή σου σε τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου, όπως τα ‘Sunshine for Your Dreams’, ‘Search For Love’, ‘Come On Baby’. Μπορείς να μου πεις κάποια περισσότερα πράγματα για αυτή σου τη συνεργασία;

Δημήτρης Ταμπόσης: Καταρχάς εκτιμώ την επιλογή του κυρίου Πλέσσα στο πρόσωπό μου. Αυτό έγινε πριν το 1970. Του άρεσε προφανώς ο τρόπος που τραγουδούσα και μου ζήτησε να τραγουδήσω αυτά τα τραγούδια τα οποία θα παρουσιάζονταν σε διάφορα κινηματογραφικά έργα. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Σημειώνω το έργο «Η θεία μου η χίπισσα» όπου η συνεργασία μου με τον κύριο Μεταξόπουλο και την κυρία Φοντάνα ήταν άψογη και τους ευχαριστώ. Πολύ το εκτίμησα γιατί πάρα πολλοί από τους φίλους μου στο Facebook με θυμούνται πρώτα από αυτά τα τραγούδια και μετά από όλα τα άλλα που έχω κάνει στη ζωή μου.

Θέλω να πω όμως και κάτι ακόμη γενικά:

Εκείνα τα χρόνια όταν ήταν να κάνουμε ένα δίσκο σε μια δισκογραφική εταιρία, περνούσαμε από επιτροπή.

 

Πηγαίναμε στην Columbia, και θυμάμαι στη πρώτη audition που έκανα -ήταν και διάφοροι μουσικοσυνθέτες, νομίζω ο κύριος Πλέσσας, ο κύριος Κατσαρός- ήμουν στη μια γωνία εγώ όπου με έβαλαν και τραγούδησα, και στην άλλη γωνία καμιά εικοσαριά μέτρα μακριά μου ήταν η Δήμητρα Γαλάνη με τη κιθάρα της που περίμενε και αυτή τη σειρά της.

Ήθελα να πω χωρίς να είμαι οξύς ή δυνητικός πως μας πρόβαραν για να πάμε στο στούντιο να γράψουμε ένα τραγούδι. Δεν υπήρχε τότε το «θα κάνω εγώ τη παραγωγή μου και εάν θέλει η εταιρία θα μου τη προωθήσει». Στις μέρες μας οι εταιρίες έχουν ρημάξει δυστυχώς τους νέους καλλιτέχνες αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

 

Rock Overdose: Εσύ μετά έφυγες για τη Γαλλία. Μπορείς να μας δώσεις κάποιες περισσότερες πληροφορίες για αυτή σου τη μετακίνηση;

Δημήτρης Ταμπόσης: Δούλευα στο STORK - Piper όπως λεγόταν τότε- και εκείνη την εποχή οι Aphrodite’s Child ήταν πάρα πολύ γνωστοί παγκοσμίως, top, και είχε έρθει πρώτα ο Λουκάς ο Σιδεράς (σ.σ. Aphrodite’s Child τύμπανα) και μιλήσαμε, ο Λουκάς, ο Σταμάτης (Σπανουδάκης) και εγώ, για να κάνουμε ένα γκρουπ. Ο Λουκάς ήθελε να κάνει ένα γκρουπ με εμάς.

Ήρθε κάποια στιγμή και ο Ντέμης (Ρούσσος) και συμφώνησε με αυτό που ήθελε να κάνει ο Λουκάς, και κάποια στιγμή μας είπε «έχουμε να κάνουμε μια μεγάλη τουρνέ στην Ευρώπη. Ο Βαγγέλης (Παπαθανασίου) δεν θέλει να την ακολουθήσει αλλά είμαστε εμείς. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να γίνει». Δεχθήκαμε τη πρόταση ο Σπανουδάκης κι εγώ και πήγαμε στη Γαλλία. Εγώ έμενα στο σπίτι του Λουκά (Σιδερά). Στη μπάντα πήγα ως κιθαρίστας και άνοιγα το πρόγραμμα πριν βγει ο Ντέμης.

 

Rock Overdose: Τη μπάντα πως τη λέγατε;

Δημήτρης Ταμπόσης: Η μπάντα λέγονταν Demis Roussos – Loukas Sideras of Aphrodite’s Child with Dimitri (εγώ δηλαδή) Lakis and Harris Halkitis.

Ο Σταμάτης ο Σπανουδάκης δεν ήθελε να έρθει γιατί του είχαν κάνει μια πρόταση να κάνει ένα album μόνος του στη Γαλλία.

APHRODITE'S CHILD Demis Roussos-Dimitris Tambossis

Έτσι κάναμε τη τουρνέ η οποία κράτησε αρκετό καιρό. Πήγαμε στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, παντού.

Φοβερές συναυλίες αλλά εκεί υπάρχουν τόσα πολλά που έχουν γίνει που θα πρέπει να τα πούμε κάποια άλλη φορά (γέλια).

Γενικά η τουρνέ ήταν πολλή επιτυχημένη, κυκλοφορούσαμε με αρκετά χρήματα όλοι μας- καλά ο Ντέμης και ο Λουκάς με πολλά περισσότερα χρήματα, με αυτοκίνητα Rolls-Royce και Bentley- πάρα πολύ καλά τα πηγαίναμε.

APHRODITE'S CHILD Demis Roussos-Didimtris Tambossis

Εν τω μεταξύ ο Λάκης Βλαβιανός, ο Χάρης Χαλκίτης που έπαιζε μπάσο και congas, ο Λουκάς κι εγώ, είχαμε αποφασίσει να κάνουμε ένα γκρουπ, το οποίο είχε συζητηθεί με τη δισκογραφική Philips και θα το ονομάζαμε Eros. Μάλιστα πριν φύγουμε σε τουρνέ με τον Ντέμη εμείς είχαμε ήδη αρχίσει να προετοιμάζουμε τραγούδια ως Eros.

Έτσι όταν γυρίσαμε στο Παρίσι κάναμε έναν δίσκο και υποτίθεται πως θα συνεχίζαμε σαν μπάντα αλλά αυτό δεν έγινε.

Ο Λάκης ο Βλαβιανός και ο Χάρης ο Χαλκίτης πήγαν στο γκρουπ του Ντέμη. Οι δυο τους έγραψαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ντέμη.

 

Rock Overdose: Εννοείς πως όλα τα γνωστά τραγούδια του Ντέμη όπως τα ‘Forever and Ever’, ‘My Friend The Wind’, ‘Rebecca’, ‘Merlene’ είναι αυτών των δυο;

Δημήτρης Ταμπόσης: Όλα τα μεγάλα hits τα έκανε ο Λάκης, τα περισσότερα μαζί με τον Χαλκίτη. Ο Χαλκίτης του είχε δώσει και μεμονωμένα τραγούδια όπως το ‘We shall dance’.

Όπως σου είπα δεν προχώρησε το γκρουπ Eros, οπότε εγώ πήγα στη Philips-Columbia γιατί γνωριζόμασταν πλέον, με κάλεσαν και με ρώτησαν εάν θα ήθελα να συνεχίσω μόνος μου, ως solo artist - και ο Λουκάς ο Σιδεράς έκανε μόνος του ένα album - τους απάντησα θετικά και έτσι άρχισε η ιστορία στο να βρούμε το σωστό τραγούδι ώστε να αρχίσω να κάνω καριέρα στη Γαλλία.

Έτσι βρέθηκε για καλή μου τύχη το τραγούδι ‘Poor Soul’. Να σου πω την αλήθεια στην αρχή μόλις το άκουσα δεν ήθελα να το τραγουδήσω. Εγώ ήμουν Soul τραγουδιστής, ήθελα να πω κάτι που να έχει πολλές δυνατότητες εκτέλεσης, ήθελα άλλο στιλ, οι μπαλάντες μου αρέσουν αλλά όχι οι εμπορικές, αλλά αναγκάστηκα να το τραγουδήσω γιατί τα χρήματα είχαν τελειώσει (γέλια) και πήγα στη Philips και το ηχογράφησα.

Rock Overdose: Οκ, αλλά τραγούδησες ένα υπέροχο τραγούδι όπως είναι το ‘Poor Soul’.

Δημήτρης Ταμπόσης: Ναι, αυτό έγινε κι ευτυχώς το τραγούδι πήγε πάρα πολύ καλά, οπότε συνέχισα με την Columbia και μετέπειτα Polygram, άλλαζαν τα ονόματα αλλά η ίδια εταιρία ήταν.

Έκανα μαζί τους δίσκους, άλλοι πουλούσαν άλλοι δεν πουλούσαν τόσο πολύ, έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Άλλαζαν και τα γούστα των ανθρώπων, υπήρχε και ο Ντέμης ο Ρούσσος…

 

Rock Overdose: Τι εννοείς;

Δημήτρης Ταμπόσης: Ο Ντέμης πουλούσε σωρηδόν και αναπόφευκτα με σύγκριναν με τον Ντέμη. Ήμασταν και οι δυο Έλληνες, και οι δυο βραχνοί και Aphrodite’s Child και πολλά κοινά, που στη πραγματικότητα δεν είχαμε κοινά, εγώ τραγουδάω πέντε τόνους κάτω από τον Ντέμη, το μόνο κοινό που είχαμε ήταν ο Λάκης ο Βλαβιανός και ο Χάρης ο Χαλκίτης, που εκτός από τα τραγούδια που έγραφαν για τον Ντέμη, έτυχε να γράψουν και για εμένα αφού ήμασταν φίλοι, μια παρέα, ακόμη και ο Βαγγέλης ο Παπαθανασίου μου έγραψε κάποιο τραγούδι.

 

Rock Overdose: Έχουν παίξει και οι Socrates μαζί σου, έτσι δεν είναι;

Δημήτρης Ταμπόσης: Ναι. Την εποχή που ηχογραφούσαμε, ο Βαγγέλης ο Παπαθανασίου γύρω στο 1973-1974, επειδή ήταν εκεί στη Γαλλία και οι Socrates οι παλιοί, με τον Τρανταλίδη, τον Σπάθα, τον Τουρκογιώργη και τον Δούκα, τους κάλεσε ο Βαγγέλης να παίξουν σε δύο τραγούδια.

Δημήτρης Ταμπόσης- Βαγγέλλης Παπαθανασίου (Pretty One)

Μου είπε μάλιστα «εγώ θα σου γράψω δυο μπαλάντες, γράψε και εσύ 2-3 rock τραγούδια να παίξουν και οι Socrates στην ηχογράφηση». Όπως και έγινε. Βγάλαμε δυο singles. Οι μπαλάντες του Βαγγέλη ήταν τα ‘Pretty One’ και ‘Sing All You Can’, και τα δικά μου ‘The Land’ και ‘Rolly Miss Rolly’ στα οποία παίζουν οι Socrates. Τα ανέβασα πρόσφατα στο You Tube στη μνήμη του Γιάννη του Σπάθα, όχι για κάποιον άλλον λόγο.

Έτσι συνέχισε η ζωή μου και η καριέρα μου στη Γαλλία μέχρι που αποφάσισα να γυρίσω πίσω για προσωπικούς λόγους.

Δημήτρης Ταμπόσης-Socrates (The Land)

 

Rock Overdose: Εκτός από τους Έλληνες καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκες στη Γαλλία, είχες κάποιες συνεργασίες ή κοινές εμφανίσεις με Γάλλους καλλιτέχνες; Εκείνη την εποχή μεσουρανούσαν τραγουδιστές και τραγουδίστριες όπως ο Christophe, ο Adamo, η Dalida, η France Gall.

Δημήτρης Ταμπόσης: Εμφανίστηκα με πάρα πολλούς αλλά δεν γίναμε φίλοι. Όταν έκανες μια εκπομπή στη τηλεόραση είχε και άλλους 5-10 τραγουδιστές. Στα καμαρίνια ήμασταν όλοι μαζί. Γνώρισα πολλούς: Serge Gainsbourg, Jane Birkin, France Gall, Adamo, Michel Sardou, Joe Dassin, πάρα πολλούς.

Πάντως εγώ δεν είχα καμία σχέση με αυτά που τραγουδούσαν αυτοί. Αυτή δεν ήταν η μουσική μου. Εγώ παρόλο που έκανα εμφανίσεις και έλεγα τραγούδια από τους δίσκους μου, έλεγα και αυτά που τα έκανα κέφι τα οποία ήταν Soul.

Ο manager μου έκλεινε εμφανίσεις. Τότε μπορούσε η εμφάνιση να γίνει με κασέτες και με playback και να τραγουδάς ζωντανά πάνω σε αυτά.

Πολλές φορές όμως έπαιζα με τα γκρουπ που ήταν στον χώρο.

Εν τω μεταξύ για να κάνω εγώ τις εμφανίσεις μου είχα κάνει και δικό μου γκρουπ. Είχα πάρει τον Δημήτρη τον Κατακουζηνό, έπαιζε και ο Λουκάς ο Σιδεράς όποτε μπορούσε, ο Αργύρης ‘Silver’ Κουλούρης (σ.σ Sky Rockets-Minis-Juniors-Aphrodite’s Child κιθάρα), τότε ήταν εκεί και ο Αλέκος ο Καρακαντάς (σ.σ Juniors - We Five – Axis), αλλά και διάφορους Γάλλους μουσικούς. Όταν δεν δούλευα, το γκρουπ διαλύονταν και όταν υπήρχε μια τουρνέ το συγκρότημα ξαναφτιάχνονταν.

 

Rock Overdose: Τελικά όπως είπες υπέγραψες συμβόλαιο με τη Philips Γαλλίας. Εκτός από τη μεγάλη σου επιτυχία ‘Poor Soul’ τι άλλο έκανες μαζί τους;

Δημήτρης Ταμπόσης: Κατ’αρχάς μάθαινα να γράφω τραγούδια με δάσκαλο τον Σταμάτη. Σε τακτά διαστήματα ηχογραφούσα τραγούδια που βγαίνανε σε singles με σκοπό στο τέλος να τα μαζέψουμε όλα για να βγει ένας full length δίσκος. Έτσι κάναμε σε κάθε δίσκο που κυκλοφορούσα στη Γαλλία.

Εκτός από το ‘Poor Soul’ είχα κάνει και άλλες επιτυχίες όπως τα ‘Precious Love’, το τραγούδι του Βαγγέλη του Παπαθανασίου ‘Pretty One’, το ‘Memories and Dreams’ που το έκανα μετά και στα Ελληνικά με τον τίτλο ‘Κι όμως μ’ αγαπάς’, το ‘Magic is you’ του Λάκη Βλαβιανού. Τέλος πάντων είχα μπει αρκετές φορές στο Top 10 της Γαλλίας αλλά και άλλων χωρών. Το να μπεις στο Top 10 ήταν θέμα πωλήσεων και ακροαματικότητας. Επίσης ψήφιζε και ο κόσμος σε διάφορα radios.

Η δε εταιρία μου με έστελνε σε διάφορους χώρους ή ραδιόφωνα που νόμιζε πως ήταν κατάλληλα για τη προώθηση του εκάστοτε δίσκου μου. Αυτή η προώθηση για εμένα δεν γίνονταν μόνο στη Γαλλία. Γινόταν στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία, στην Ελβετία και συνήθως στο Μόντε Κάρλο.

Συνέχιζα τις εμφανίσεις μου.

Θέλω να πω επίσης πως δεν ήταν μόνο το ‘Poor Soul’ και τελείωσε. Είχα κάνει αρκετές επιτυχίες, όχι τεράστιες όπως το ‘Poor Soul’ αλλά αρκετά μεγάλες. Ακουγόντουσαν και ήταν στο Top 10.

Τα τραγούδια επιτυχίες που έκανα ακούγονταν ακόμη και στη Νότια Αμερική, Βόρεια και Νότια Αφρική, Λίβανο κ.α. Το καταλαβαίναμε σε ποιες χώρες γνώριζαν τα τραγούδια μου από τα γράμματα που παίρναμε στη Philips. Μου έστελναν γράμματα από παντού.

Θυμάμαι πήγαινα κάθε εβδομάδα και έπαιρνα μια σακούλα γράμματα.

Στην αρχή απαντούσα σε όσα μπορούσα, μετά ήταν σχεδόν αδύνατο λόγω της πληθώρας τους.

Υπάρχει όμως ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τη καριέρα μου που πρέπει να σου πω.

Μου είχε κάνει μια πρόταση μια εταιρία στην οποία ήταν μέσα και ο Ντέμης Ρούσσος και ο Λάκης Βλαβιανός, να γίνω καλλιτέχνης τους διότι είχαν μια πρόταση για εμένα από την Αμερική.

Αυτό που θα σου πω με ώθησε στο να φύγω από τη Γαλλία.

Το συμβόλαιο που είχα με τη Polygram-Philips Γαλλίας είχε έναν όρο που έλεγε πως τρία χρόνια μετά την υπογραφή του, εάν ήθελα μπορούσα να το ακυρώσω. Έτσι όλοι ήμασταν χαρούμενοι γιατί υπήρχε η πρόταση από την Αμερική. Με έπαιρνε τηλέφωνο συνέχεια ο Βλαβιανός και μου έλεγε «έρχεται η ώρα» και μου έβαζε τραγούδια και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, όλα καταπληκτικά.

Έφτασε ο μήνας που έληγε το συμβόλαιό μου με τη Philips και έστειλα ένα γράμμα σε αυτούς με το δικηγόρο μου όπου τους έλεγα πως δεν ήθελα να συνεχίσω μαζί τους.

Δεν ήξερα όμως -δεν υπήρχε ούτε όρος στο συμβόλαιο- πως μια συγκεκριμένη ημερομηνία έπρεπε να ακυρώσεις το συμβόλαιο. Ας πούμε 12 του μήνα; 12 του μήνα έπρεπε να λάμβαναν το γράμμα μου. Αυτοί το έλαβαν 13 μέρες αργότερα.

Μου έστειλε ένα χαρτί ο δικηγόρος της Philips και μου είπε «Κύριε Ταμπόση έχετε άλλα 3 χρόνια συμβόλαιο μαζί μας γιατί… you failed, κάνατε λάθος. Δεν μας στείλατε σωστά την ακύρωση».

Εγώ κόντεψα να πεθάνω. Όλα γκρεμίστηκαν.

Αυτό έγινε το ’77-’78. Ήμουν ήδη πολλά χρόνια στη Γαλλία.

Μετά από αυτό προσπαθούσα να βρω με κάποιον τρόπο κάποιον να αγοράσει τα δικαιώματά μου για να φύγω.

Για καλή μου τύχη εκείνη την εποχή είχα δεσμό με μια συμπαθέστατη κοπέλα που ήταν μοντέλο στο πρακτορείο του Claude Francois ο οποίος ήταν η μεγαλύτερη βεντέτα που έχει υπάρξει στη Γαλλία, Νο1 στις πωλήσεις για δεκαετίες (σ.σ Ο Claude Francois, o αποκαλούμενος και Cloclo, ήταν ένα pop icon στη Γαλλία τη δεκαετία του ’60, αλλά και ο συνθέτης και στιχουργός του ‘Comme d’ habitude’, του τραγουδιού που ξέρουμε καλύτερα ως ‘My Way’ από τον Φρανκ Σινάτρα).

Η κοπέλα μου του μίλησε για εμένα, αυτός με ήξερε διότι ήμουν ήδη γνωστός και έτσι μου είπε πως θα αγόραζε το συμβόλαιο μου από την Philips.

Σκέφτηκα «σώθηκα!!!». Η Philips θα αναρωτιόταν.

Για να μη μπορέσει να αγοράσει τα δικαιώματα μου ο Francois, η Philips ζητούσε αρκετά χρήματα.

Ο Francois κλωτσούσε. Μου έλεγε «Οι μπαγάσες ζητάνε πολλά λεφτά. Θα προσπαθήσω να κατεβάσω τη τιμή για να αγοράσω τα δικαιώματά σου. Εάν δεν ρίξουν τη τιμή τι να κάνουμε… θα τα δώσουμε». Όντως ήθελε να το κάνει.

Μια μέρα έκανε μπάνιο, πήγε να φτιάξει τη λάμπα στο χώρο που τρεμόπαιζε, έπαθε ηλεκτροπληξία και δυστυχώς πέθανε !

Η κοπέλα μου κι εγώ πηγαίναμε σε ένα σπίτι που ζούσαμε στην εξοχή και το ακούσαμε στο αυτοκίνητο από το ράδιο.

Εγώ κέρωσα !

Μετά από αυτό δεν είχα καμία διάθεση να κάνω τίποτα. Πήγαινα στη δισκογραφική εταιρία και τους έλεγα να με αφήσουν να φύγω και αυτοί μου έλεγαν «Μα εμείς σε αγαπάμε, μη φύγεις, πες μας τι θέλεις να κάνεις και θα στο κάνουμε».

Τους είπα «Εντάξει, θέλω να κάνω τέσσερα τραγούδια με εξήντα μουσικούς που θα γράψει και θα ενορχηστρώσει ο Λάκης Βλαβιανός». «Κάν’ τα» μου είπαν. Τόσο πολύ δεν ήθελαν να με αφήσουν να φύγω!!! Sic

 

Rock Overdose: Τελικά απ΄ό,τι κατάλαβα από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν μια άσχημη τροπή, έτσι;

Δημήτρης Ταμπόσης: Από εκεί και μετά άρχισε η καριέρα μου στη Γαλλία να φθίνει, γύρω στο τέλος του ’70. Δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα για εμένα, δεν με άφηνε η εταιρία μου να φύγω, οι δίσκοι μου δεν πουλούσαν όσο θα ήθελα εγώ και η εταιρία, και έτσι αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα. Αναγκάστηκα να γυρίσω. Δεν ήθελα. Άφησα στη Γαλλία μια καριέρα που είχε δείξει πως μπορεί να πάει κάπου, και το πίστευα πως μπορεί να πάει κάπου, αλλά υπήρχαν αυτά τα εμπόδια που εγώ ήμουν αδύναμος να τα αντιμετωπίσω.

Έτσι άρχισαν και χαλούσαν οι σχέσεις μου με τους μουσικούς, οι σχέσεις μου οι προσωπικές, διότι εγώ δεν ήμουν καλά.

Ευτυχώς πάντα ήταν εκεί ο Λουκάς (Σιδεράς) και ο Δημήτρης ο Κατακουζηνός- ο Σταμάτης ο Σπανουδάκης είχε πάει και σπούδαζε στη Γερμανία- και ο Δημήτρης ιδιαίτερα με βοήθησε πάρα πολύ για να μπορέσω να ανεχθώ αυτή τη κατάσταση, και έτσι όταν έφυγε ο Δημήτρης, μετά από 1-2 χρόνια γύρισα και εγώ στην Ελλάδα.

 

Rock Overdose: Κατά την επιστροφή σου στην Ελλάδα το ΄79 -΄80 ηχογράφησες έναν δίσκο με τον Σταμάτη Σπανουδάκη. Μπορείς να μου πεις κάποια περισσότερα πράγματα για αυτή σου τη κυκλοφορία;

Δημήτρης Ταμπόσης: Με τον Σταμάτη είχαμε πάντα επαφή. Με το που γύρισα στην Ελλάδα ήμασταν μαζί και σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Εγώ για τον Σταμάτη εκτός από φίλος ήμουν αυτός που τεστάριζε τα τραγούδια του. Όταν έγραφε κάποια καινούργια για το εξωτερικό, εγώ τα τραγουδούσα τα περισσότερα. Βρέθηκε ένας παραγωγός που μας είπε να κάνουμε έναν δίσκο εμείς οι δύο για να τον κυκλοφορήσουμε.

Τον κάναμε αυτό τον δίσκο. Τα τραγούδια ήταν πάρα πολύ ωραία αλλά η παραγωγή δεν ήταν καλή, όπως και το πάντρεμα αυτών των τραγουδιών με εμένα δεν είχε το σωστό άκουσμα. Το καταλάβαμε και ο Σταμάτης και εγώ. Δεν θυμάμαι εάν είχε βγει σε κασέτες ή σε δίσκο, πάντως ούτε ο Σταμάτης το ήθελε ούτε και εγώ να ακουστεί, δηλαδή να κάνουμε μια promotion για αυτόν. Το αφήσαμε.

Επειδή ήμουν στη Polygram Γαλλίας με κάλεσε η Polygram Ελλάδος. Ακόμη ήμουν σε συμβόλαιο μαζί τους. Με κάλεσε ο Γιώργος ο Πετσίλας (σ.σ μουσικός, πρώην σύζυγος της Νάνας Μούσχουρη), και μου είπε «θέλω να σου κάνω έναν δίσκο, βρες μου τα τραγούδια». Είχα ένα Ελληνογάλλο φίλο τον Γιάννη τον Ιερωνυμίδη που επέμενε να κάνουμε το τραγούδι μου ‘Memories and Dreams’ στο ‘Κι όμως μ’ αγαπάς’ στα Ελληνικά.

Έγραψα και άλλα τραγούδια, μου έγραψε και ο Σταμάτης Σπανουδάκης, συμμετείχε και στις ενορχηστρώσεις όπως και ο Δημήτρης Κατακουζηνός, ο Νίκος Αντύπας (σ.σ Socrates ντράμερ, συνθέτης, ενορχηστρωτής, παραγωγός) αλλά και άλλοι, και ο δίσκος πήγε πάρα πολύ καλά. Αυτό το άλμπουμ βγήκε το 1981 ως “Δημήτρης Ταμπόσης”.

 

Rock Overdose: Το 1982 κυκλοφορείς τον δίσκο “Κύριε Τάδε” με τη συμμετοχή της Αλέκας Κανελλίδου στο τραγούδι ‘Δωσ’ μου’. Πες μου κάποια περισσότερα πράγματα για αυτή σου τη κυκλοφορία.

Δημήτρης Ταμπόσης: Ο δίσκος δεν πήγε άσχημα, πήγε καλά αλλά ήταν η εποχή όπου εγώ ετοιμαζόμουν να φύγω πάλι. Τον δίσκο τον γράψαμε στο στούντιο του Σπανουδάκη. Την Αλέκα την ευχαριστώ πάρα πολύ. Με τίμησε που δέχτηκε να τραγουδήσει μαζί μου.

Αυτός ο δίσκος πούλησε και για κάποιον άλλο λόγο.

Είχα τραγουδήσει το τραγούδι ‘Κύριε Τάδε’ για μια θεατρική παράσταση στο Δελφινάριο. Με είχε πάρει ο Φώτης Μεταξόπουλος στο τηλέφωνο και μου είχε πει πως το συγκεκριμένο τραγούδι ήθελε να το πω στα Ελληνικά για να το βάλει στη παράσταση. Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα αυτού του δίσκου.

Εν τω μεταξύ εγώ ήμουν στο ‘να φύγω’.

Ο Σπανουδάκης προσπαθούσε να με αποτρέψει λέγοντας μου «Πού να τρέχεις τώρα στην Αμερική…» και εγώ του απαντούσα «Μα εάν δεν δοκιμάσω; Τι να κάνω εδώ; Να τραγουδάω το ‘Κύριε Τάδε’;» Τότε ήμουν ηχολήπτης στο STAM STUDIOS.

Δεν ξέρω ποια θα ήταν η τύχη του δίσκου, γιατί δεν ήμουν καν εδώ για να τον υποστηρίξω.

 

Rock Overdose: Πριν μιλήσουμε για το ταξίδι σου στην Αμερική ας σε ρωτήσω για κάτι που πολλοί δεν το ξέρουν. Έχεις κάνει τη παραγωγή σε έναν από τους πιο ιστορικούς δίσκους του ελληνόφωνου Rock. Μιλάω για τον δίσκο “Εν Λευκώ” του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ποια είναι η ιστορία πίσω από όλο αυτό;

Δημήτρης Ταμπόσης: Πάλι εδώ μπαίνει στην ιστορία ο Γιώργος ο Πετσίλας. Να πω κάτι… κάθε καλλιτέχνης συμμετέχει στη παραγωγή, και εγώ στα δικά μου συμμετείχα. Είχα εμπειρία από το εξωτερικό. Ήξερα πως γίνεται μια παραγωγή.

Δεν τον ήξερα εγώ τον Παύλο. Ήταν μετά από εμένα, αφού είχα φύγει στο εξωτερικό.

Μου είπε ο Πετσίλας: «Έχω έναν καλλιτέχνη που είναι πολύ αγαπητός στον κόσμο, έχει κάτι φοβερά τραγούδια και θέλω να κάνεις τη παραγωγή στον δίσκο του».

Του είπα: «Εντάξει».

Γνώρισα τα παιδιά, ο Παύλος μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον τύπος. Είχε γράψει κάτι ροκ τραγούδια με εκπληκτικά λόγια και ρυθμό. Επίσης οι μπαλάντες του ήταν άπαιχτες. Πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση έκανα παρέα με τον Παύλο και τα παιδιά και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Εγώ θα ήμουν ο επιβλέπων την παραγωγή, είχα λόγο στο πώς θα παιχτούν τα τραγούδια και ενίοτε βοηθούσα ως ηχολήπτης. Ο ηχολήπτης ήταν ο Νίκος Πολίτης μόνιμος στο STAM STUDIOS.

Δουλέψαμε συλλογικά, ο δίσκος βγήκε τέλειος και κερδίσαμε και βραβείο. Ευχαριστώ τον κύριο Γιώργο Πετσίλα για την εμπιστοσύνη του, το STAM STUDIOS, τον Παύλο, τον Οδυσσέα, τον Αλέκο, τον Βασίλη, τον Άκη Σημηριώτη, τον Νίκο Πολίτη και τους υπόλοιπους συντελεστές.

Ήταν για εμένα μια παραγωγή πολλή ευχάριστη γιατί είχα τη γνώση και τις ιδέες μου για το πώς πρέπει να γίνει το μοίρασμα των οργάνων, για να πάρουν αυτά τη θέση που τους έπρεπε.

 

Rock Overdose: Τελικά έφυγες για την Αμερική κάτι που ήταν και όνειρό σου. Πες μου τι έγινε εκεί.

Δημήτρης Ταμπόσης: Καταρχάς πήγα στην Αμερική γιατί είχα συμβόλαιο για να δουλέψω σε ένα nightclub. Οι συνθήκες καταπληκτικές. Έφυγα μαζί με τη Francesca Bellenis.

Φοβερή τραγουδίστρια. Αυτή την εποχή είναι στην Ελλάδα. Η μητέρα της είναι Ελληνίδα και ο πατέρας της είναι Ιταλός.

Η Francesca είχε κάνει έναν δίσκο με τραγούδια της Νινής Ζαχά (σ.σ Ελληνίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της ελαφράς μουσικής στη χώρα μας). Μετά, μερικά από αυτά τα τραγούδησε η Αλέκα Κανελλίδου και τα έκανε επιτυχίες.

Η Francesca είναι μια τραγουδίστρια πιο σωστή και από το κλειδί του σολ όταν τραγουδάει. Της είχα κάνει παραγωγή στην Αμερική. Ποτέ δεν την άκουσα να στονάρει (σ.σ. φαλτσάρει).

Είχε κάνει τον δίσκο που σου είπα στην Ελλάδα, δυστυχώς ‘δεν πήγε’ αφού φύγαμε μαζί στην Αμερική και δουλέψαμε όπως σου είπα σε ένα Ελληνικό nightclub στο Μανχάταν.

Μια που ήμασταν πια στην Αμερική είχαμε το όνειρο να αρχίσουμε τις επαφές με τις εταιρίες δίσκων.

Βέβαια στην Αμερική όταν πας, μπορεί να έχεις την θέληση να κάνεις κάτι, αλλά πρέπει να έχεις κάποιον για να σε παρουσιάσει στις εταιρίες. Δεν μπορείς να πας εσύ μόνος σου. Δεν σε δέχονται.

Πήγα, έκανα τέτοια ραντεβού αλλά ήταν μάταια.

Οι εταιρίες εκεί δεν θέλουν να έχουν άμεση επαφή με τον καλλιτέχνη. Θέλουν δικηγόρο ή μάνατζερ.

Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα και το δικό μου και της Francesca και έτσι δουλεύαμε σε Ελληνικά nightclubs γιατί τα Αμερικάνικα δεν πλήρωναν καλά. Στα Αμερικάνικα nightclubs έπαιρνες 60 δολάρια και στα Ελληνικά 200 δολάρια συν τα tips.

Βέβαια αλλάξαμε λίγο το ρεπερτόριό μας. Εγώ κατά κάποιον τρόπο την περνούσα καλά διότι έκανα το πρώτο μέρος του προγράμματος, έλεγα μπαλάντες αμερικάνικες και μερικά ελληνικά τραγούδια και μετά άρχιζε το πρόγραμμα, και ύστερα από σχεδόν δυο ώρες έκανα ένα χορευτικό με τη Francesca και έτσι δεν τους ενοχλούσα εγώ που δεν έλεγα λαϊκά.

Δουλέψαμε σε αρκετά μαγαζιά, και στην Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες και στο Ντιτρόιτ και στο Σικάγο.

 

Γυρίσαμε στην Νέα Υόρκη για να βάλουμε στόχο να προσεγγίσουμε τις εταιρίες δίσκων. Τον τρόπο της προσέγγισης τον βρήκε η Francesca.

Ο πατέρας της ήταν μουσικός, και όταν κάποια στιγμή εκείνη κατέβηκε στην Ιταλία να δει τους γονείς της, γνώρισε μια γυναίκα η οποία άκουσε τη φωνή της και ενθουσιάστηκε. Η Francesca της έβαλε και δικά μου τραγούδια και ενθουσιάστηκε και με τα δικά μου και είπε «Αυτό είναι! Θα σας κάνω παραγωγή!».

Αυτή η γυναίκα ήταν η Cathy (Καττί) , η γυναίκα του Riccardo Cocciante (σ.σ Γαλλοιταλός τραγουδιστής/τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στη Σαϊγκόν -νυν ΧοΤσι Μινχ- του Βιετνάμ από Ιταλό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα).

Ο Cocciante έχει κάνει φοβερές πωλήσεις στην Ελλάδα. Σε ολόκληρο τον κόσμο έχει κάνει εκατομμύρια.

Ο Riccardo Cocciante είναι τόσο γνωστός στην Ιταλία όσο είναι και ο Lucio Dalla. Μη σου πω πως σε πωλήσεις δίσκων ήταν καλύτερος, και ακόμη πουλάει. Ειδικά στη Γαλλία ήταν top. ‘Σκότωνε’ γιατί τραγουδούσε και στα γαλλικά τα τραγούδια του.

Ήρθε η Cathy στην Νέα Υόρκη, γνωριστήκαμε, αφήσαμε το διαμέρισμά μας το οποίο ήταν σχετικά κοντά στο Harlem και βρήκαμε ένα διαμέρισμα στο κέντρο του Μανχάταν, καταπληκτικό με security και τα πάντα.

Εγώ άρχισα να γράφω τραγούδια και όντως η Cathy τήρησε την υπόσχεσή της. Πριν πάμε στα ακριβά studios, πήγαμε στην Astoria σε κάτι Έλληνες φίλους μου και αρχίσαμε να γράφουμε εκεί σε ένα πολύ καλό studio. Γράφαμε τραγούδια για εμένα, για τη Francesca, κάναμε και ντουέτα.

Η Cathy βέβαια ήταν απασχολημένη με τον Riccardo γιατί η εκδοτική εταιρία δίσκων ήταν δική της, άρα έπρεπε να φεύγει πολύ συχνά και να πηγαίνει σε όλον τον κόσμο για promotion.

Όταν έρχονταν στην Νέα Υόρκη βέβαια πηγαίναμε στο studio και γράφαμε.

Εμείς πλέον δεν δουλεύαμε γιατί μας συντηρούσε η Cathy.

Μας έστελνε το μηνιάτικο, πλήρωνε σπίτι, αυτοκίνητο, τα πάντα, και τα studios. Μιλάμε για πολλά χρήματα.

Ο Riccardo ήθελε να έρθει και αυτός στην Αμερική. Όντως ήρθε στη Νέα Υόρκη αλλά δεν μπορούσε να μείνει εκεί γιατί πάγωνε λόγω καιρού.

«Να πάμε στο Μαϊάμι» μας είπε. «Οκ πάμε στο Μαϊάμι» του είπαμε (γέλια).

Στο Μαϊάμι πάλι ζούσαμε μια καταπληκτική ζωή με τα πάντα πληρωμένα, όπως και τα studios.

Αυτή τη φορά τα studios ήταν όλα very professional όπως τα CRITERIA STUDIOS. Έγραφαν εκεί οι top καλλιτέχνες της εποχής. Έτσι συνέχισα να γράφω εκεί τον δίσκο μου.

Το μόνο πράγμα που με παραξένευε ήταν το πώς η Cathy ξόδευε τόσα πολλά χρήματα για εμάς, χωρίς να προχωρεί ουσιαστικά το project.

Έφευγε για μήνες, γύριζε, τη ρωτούσα «τι έγινε, έκανες τίποτα;» και μου απαντούσε «όχι, στην Ιταλία ήμουν, δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με τον δίσκο σου».

Αλλά… ο καιρός περνούσε, εγώ μεγάλωνα, η Francesca μεγάλωνε.

Βέβαια δεν ήμουν πολύ μεγάλος. Ήμουν 35 χρονών, σε λίγο καιρό θα πήγαινα στα 38-39, για τον άντρα είναι όριο, εάν φτάσει στα 40… ξέχασέ το.

Το ίδιο και η Francesca, είχε φτάσει στα 30 ενώ ήταν 24-25 όταν πήγαμε στην Αμερική.

Εγώ βαριόμουν κιόλας. Όταν έλειπε η Cathy και δεν πήγαινα στο studio δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν στο σπίτι… εντάξει είχα χρήματα, είχα αυτοκίνητο, δεν μου έφτανε αυτό το πράγμα και έτσι είπα «Ευχαριστώ για όλα. Φεύγω».

Δημήτρης Κατακουζηνός- Δημήτρης Ταμπόσης

 

Rock Overdose: Προφανώς Δημήτρη η Cathy δεν σας είχε βάλει σε πρώτη προτεραιότητα.

Δημήτρης Ταμπόσης: Εγώ έβλεπα πως ο καιρός περνούσε και δεν γίνονταν τίποτα. Από την άλλη μεριά όμως, έβλεπα πως αυτή ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της. Ναι, αλλά δεν έφταναν αυτά. Εντάξει… με πληρώνεις, δεν μου λείπει τίποτα, μένω σε ένα καταπληκτικό διαμέρισμα αλλά… βαριέμαι! Τι να κάνω, να παίζω τένις όλη την ημέρα;

Τώρα μπορεί να τα ακούει κάποιος αυτά και να λέει «Ο Δημήτρης είχε όλες αυτές τις ανέσεις, τις πισίνες τα διαμερίσματα και γκρίνιαζε;»

Οκ αλλά βαριόμουν !!!

Έτσι όντως έφυγα.

Μίλησα με έναν φίλο μου τον Κώστα Καντζόγλου στη Νέα Υόρκη και μου υποσχέθηκε πως θα με αναλάμβανε αυτός.

Ο Κώστας ήταν όντως σημαντικός manager αλλά δεν είχε τα χρήματα που είχε η Cathy.

Έκανα παράλληλα και μερικές δουλειές εκτός μουσικής γιατί είχα σκουριάσει.

Τελικά, πήγα σε ένα Ελληνικό μαγαζί που μου πρότειναν να τραγουδήσω εκεί αλλά εγώ τους είπα «οκ θα έρθω αλλά ως ηχολήπτης. Θα φτιάχνω μόνο τα μικρόφωνα και τον ήχο, δεν θα τραγουδάω». Το ρεπερτόριο το δικό μου δεν έκανε για το μαγαζί το οποίο έπαιζε λαϊκά. Θα με έδερναν με αυτά που θα τους τραγουδούσα (γέλια).

Ε… έκατσα μερικά χρόνια ακόμη εκεί και το 1995 γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Ηχογράφησα το άλμπουμ “Μια φορά” με τον Γιάννη Πηλιούρη στην εταιρεία 7^th DIMENTION στην οποία δούλευα και ως παραγωγός.

 

Rock Overdose: Αφού γύρισες στην Ελλάδα δούλεψες για αρκετά χρόνια στο Capsis Hotel στη Ρόδο. Μπορείς να μου πεις κάποια πράγματα για αυτό;

Δημήτρης Ταμπόσης: Θέλω να πω πως από τη μουσική μαθαίνω ακόμη. Δούλεψα πάνω από δέκα χρόνια στο Capsis Hotel στη Ρόδο, και όσα έμαθα αυτά τα χρόνια όσον αφορά το τραγούδι και το πιάνο δεν τα είχα μάθει τα προηγούμενα τριάντα.

Στο Capsis Hotel δούλεψα για πάνω από δέκα χρόνια σερί. Είχα πάει για μια σεζόν από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο στο ξενοδοχείο, και επειδή πήγε πολύ καλά αυτό που έκανα, μου έκανε πρόταση η κυρία Καψή να μείνω και τον χειμώνα γιατί το ξενοδοχείο ήταν ανοιχτό όλο τον χρόνο.

Μου άρεσε εμένα η ιδέα και είπα «γιατί όχι;». Πολύ ωραίο ξενοδοχείο, φοβερός κόσμος, δεν είχα κανένα πρόβλημα, έπαιζα ό,τι ήθελα εγώ κάτι το οποίο άρεσε στον κόσμο και στην κυρία Καψή, και αντί για 5 μήνες στη Ρόδο έκατσα για πάνω από δέκα χρόνια !

 

Rock Overdose: Δημήτρη αυτή την εποχή σε τι φάση σε βρίσκουμε; Ετοιμάζεις κάτι; Συνθέτεις τραγούδια;

Δημήτρης Ταμπόσης: Έχω αρκετά τραγούδια τα οποία θέλουν λίγη προσοχή και λίγο συμμάζεμα. Εγώ τα πιστεύω πάρα πολύ. Εάν τα κάνω θα τα κάνω με τον φίλο μου τον Κατακουζηνό.

Τώρα το πώς θα συνεχίσω δεν το ξέρω, εκτός και εάν τύχει κάτι το συναρπαστικό.

Προς το παρόν ζω καλά με τη γυναίκα μου την Έλλη και την γάτα μου την Muffin και δεν έχω κανένα πρόβλημα.

 

Rock Overdose: Σου λείπει μια ζωντανή εμφάνιση;

Δημήτρης Ταμπόσης: Τώρα να σου πω ειλικρινά, ότι μου λείπει, ναι μου λείπει.

Να σου πω κάτι όμως, το τωρινό κοινό δεν με ξέρει. Δεν μπορώ να προσφέρω κάτι στους νέους παρά μόνο σε κάποιους που πλησιάζουν στην ηλικία μου ή που ακούν αυτού του είδους τη μουσική, και δυστυχώς τέτοια clubs που να παίζουν αυτή τη μουσική δεν υπάρχουν πολλά.

Το να εμφανιστώ μόνο και μόνο για να πω μερικά τραγούδια δεν με ενδιαφέρει. Εάν είναι όμως να γίνει κάποια συναυλία με τραγούδια αυτού του είδους της δεκαετίας ’70,’80,’90 ‘είμαι μέσα’. Κάνω κέφι, εγώ πάντα αγαπούσα τη μουσική.

Δημήτρης Ταμπόσης-Muffin

 

Rock Overdose: Αθήνα, Παρίσι, γενικά Ευρώπη, Νέα Υόρκη, Μαϊάμι, Καλιφόρνια, Σικάγο, Ρόδος. Τελικά για εσένα ‘όλα είναι δρόμος’;

Δημήτρης Ταμπόσης: Ναι, δεν σταματάς ποτέ. Ένας καλλιτέχνης αλλά και ένας φιλόσοφος δεν μπορεί ποτέ να πει «έμαθα, ξέρω». Δεν σταματάει ποτέ αυτό. Από τη στιγμή που αγαπάω αυτό που κάνω, και στον Βόρειο Πόλο να μου πουν «έλα να παίξεις αυτό που κάνεις εσύ κέφι», θα πάω. Εάν όμως μου πουν «έλα να παίξεις λίγο από αυτό και λίγο από εκείνο»… τότε «Γεια σας και αντίο».

Εγώ με τα ταξίδια έχω λατρεία. Όπου και να μου πουν θα πάω, αρκεί να κάνω αυτό που μου αρέσει να κάνω.

 

Photo: Eva Theochari

 

Rock Overdose: Δημήτρη έχεις ζήσει μια ζωή που αρκετοί θα τη ζήλευαν. Σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης έχεις επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα με τη πάροδο των χρόνων; Θα άλλαζες κάτι από αυτά που έχεις κάνει;

Δημήτρης Ταμπόσης: Δεν είναι κάτι καινούργιο το να πει κάποιος άνθρωπος ότι έχει κάνει λάθη και ότι εάν τα ήξερε δεν θα τα έκανε, αλλά έτσι είναι η ζωή. Εάν δεν το κάνεις το λάθος δεν το μαθαίνεις. Δεν είναι κανείς τέλειος για να τα ξέρει όλα. Αυτή η έννοια δεν κουμαντάρεται. Για να επαναπροσδιορίσεις κάτι πρέπει να το έχεις ψάξει και να το έχεις καταλάβει το λάθος. Εδώ κάνουμε λάθη και δεν καταλαβαίνουμε το ‘γιατί’ ή το ‘πότε’ τα κάναμε. Επομένως δεν ξέρω τι πάει να πει ‘επαναπροσδιορισμός’.

Τώρα εγώ έχω φτάσει και στο τέλος της καριέρας μου. Το να επαναπροσδιορίσω τη καριέρα μου είναι άτοπο. Δεν έχω κάτι μπροστά μου, δεν έχω ένα πλάνο. Όσα μπόρεσα να κάνω τα έκανα.

Εάν τύχαινε κάτι -πράγμα σπάνιο- ενδεχομένως να ‘έβαζα ρότα’ με ό,τι κουβαλάω, προς αυτό το καινούργιο, αλλά δεν είναι και σίγουρο.

 

Rock Overdose: Δημήτρη εάν θέλεις στείλε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Rock Overdose αλλά και σε όποιον διαβάσει αυτήν εδώ τη συνέντευξη.

Δημήτρης Ταμπόσης: Καταρχάς σε ό,τι αφορά στη σταδιοδρομία, πρέπει όντως να τολμήσεις να κάνεις κάτι αλλά πρέπει να προσέχουμε το τι τολμούμε. Πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι αυτό που θέλουμε, και ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Οπωσδήποτε μη ξεχάσει κανείς τον παράγοντα ‘τύχη’, γιατί πολλά συμβαίνουν τυχαία. Εξαρτάται και πώς θα το αντιμετωπίσεις αυτό το θέμα.

Λοιπόν… πιείτε ένα freddo, διαβάστε το Rock Overdose, πάρτε μια ανάσα και προχωρήστε. Ακούστε τη μουσική που σας αρέσει και κάντε αυτό που μπορείτε να κάνετε καλύτερα.

 

Rock Overdose: Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν εδώ τη συνέντευξη.

Δημήτρης Ταμπόσης: Εγώ σε ευχαριστώ Παύλο.

 

Dimitris Tambossis Facebook - https://www.facebook.com/dimitris.tambossis

Δημήτρης Ταμπόσης: Αφιερώνω αυτή τη συνέντευξη στην αγαπημένη μου αδελφή και παντοτινή μου φίλη Φανή Αλεξάκη.

 

Για το Rock Overdose

Συνέντευξη: Παύλος Γιαννακόπουλος

---

Βλ. επίσης: https://rockoverdose.gr/